“ნაღვლიან გულზე კი, აბა, ვისა აქვს ოცნების ხალისი! ატყობ, რომ ბოლოს იფიტება, იშრიტება მუდმივი დაძაბვის წყალობით ეს დაუშრეტელი ფანტაზია.. აგრეა, მოიწიფები და გაგიხუნდება ადრინდელი იდეალები: დაიმსხვრევა, მტვრად იქცევა…! თუ სხვა ცხოვრება არ გაგაჩნია, იძულებული ხარ, კვლავ იმავე ნამუსრევთაგან შეიკოწიწო იგი. ამავე დროს კი, რაღაც სხვას ითხოვს და მიელტვის სული! ამაოდ იქექება მეოცნებე ნაცარქექიასამებრ ძველ ოცნებებში, ამაოდ ეძებს ამ ნაცარში თუნდაც რაიმე ნაპერწკალს, რათა გააღვივოს, და ამ ახლად გაღვივებულ ცეცხლით გაითბოს დამზრალი გული, გააცოცხლოს შიგ ყველაფერი, რაც უწინ ეგზომ უყვარდა გულს უჩუყებდა , რაც სისხლს უდუღებდა, ცრემლს ჰგვრიდა და ესოდენ დიდებულად ატყუებდა!…….”
Dostoevsky – “White Nights”
“poor words”
ზოგჯერ კი, სიტყვები უბრალოდ ზედმეტია….
P.S.: იმედია პირველი გესთ–პოსტის კვალობაზე ძალიან პესიმისტური და მოსაწყენი ჩანახატი არ გამომივიდა. თუმცა რა ვიცი.
thanks! 🙂
posted by: ninucaelectro
☣ ☭ ♠ ლაშას პირადი ბლოგი 私人博客 